Het verhaal van Ed Kuiter

Ik noem mezelf de octopus van gemeentewerken

Ik heb de mooiste baan van gemeentewerken

‘Het probleem verdwijnt waar Ed verschijnt’, zeggen m’n collega’s altijd. Elke dag bel, coördineer, mail, praat, plan, app en regel ik van alles om meldingen en problemen van inwoners op te lossen. Wij zijn de handjes van de gemeenschap. Alles wat we doen is zichtbaar. Dat zorgt weleens voor vraagtekens. De gemeente is nou eenmaal van iedereen. Maar dat hoort erbij. Wij zijn een team met praktisch ingestelde mensen en we doen goed werk voor ons eiland.” 

Hoe heb jij je doorgroei binnen de gemeente ervaren? 

“In 1995 ben ik via het uitzendbureau gestart als chauffeur bedrijfsafval. Ik kwam in vaste dienst, werd daarna monteur en bleef doorleren. Zo’n 30 jaar later verzorg ik de directe aansturing van de monteurs, chauffeurs en beladers. Daarnaast adviseer ik op aanbestedingen voor nieuwe voertuigen en materieel én ben ik coördinator gladheidsbestrijding. Ik ben gegroeid en heb mezelf kunnen ontwikkelen. Ik zag kansen en greep ze, mijn werkgever zag dat ook. Ik heb een hele sociale functie, ik mag collega’s coachen en begeleiden. Ik vind het leuk dat ik daarmee ook een stimulans voor anderen kan zijn.” 

Neem ons eens kort mee op je werkdag? 

“06.45u: collega’s druppelen binnen. Een laatste hand aan de planning, iedereen kan op pad. Meldingen van inwoners stromen binnen, ik begin met mailen en bellen. Overleg over de aanbesteding van een nieuwe vrachtwagen. Een buitendienstmedewerker heeft schade gereden, ik handel af met de tegenpartij. Het aangepaste gladheidsboek is gedrukt. We zijn klaar voor de winter. Gelijk even checken of de zoutvoorraad aangevuld is. Een collega van de gemeentewinkel belt. De vuilnisbak van een inwoner is niet geleegd, per ongeluk is de verkeerde kleur bak buiten gezet. Ik pas de route aan en de bak wordt alsnog geleegd. Lunchtijd, snel een boterham weghappen. De wagens komen terug. Ik luister naar bijzonderheden en zet meteen acties uit. Een beleidsoverleg over afvalverzameling wacht op me. Een werkbezoek aan gemeente Dronten heeft ons geïnspireerd meer data te verzamelen om efficiënter en effectiever afval op te halen. Ik coach tijdens een ommetje een collega die worstelt met werk-privé balans. Daarna pas ik planningen aan in verband met zieke collega’s. Ik plan ook meteen een ziekenbezoek in. Mijn teamleider komt koffie brengen en wil even sparren. Onderwijl komt er een spoedklus……. Je ziet: never a dull moment!” 

Wat betekent de Texelse eilandkracht voor jou?  

“Ik werd ooit midden in de nacht wakker gebeld voor een riolering spoedgeval. Als een spin in het web moest ik van alles regelen. Ik realiseerde me dat we als eiland heel zelfredzaam moeten zijn. Je bent op zo’n moment op elkaar aangewezen. Hulp vanaf de vaste wal is hier niet zomaar voorhanden, dus we moeten zelf flexibel zijn, beschikken over vakkennis en kunnen denken in oplossingen. Dat doen we met elkaar, gemeentecollega’s én eilanders. En dát zorgt nu juist voor de allermooiste uitdagingen in mijn werk.”